canım egem,

bir ay daha büyüdün. yavaş yavaş okula alışıyor gibisin. en azından artık kapıda ağlamıyorsun. akşamları da burnumuzdan getirmiyorsun. hoş bir günün bir gününe uymuyor ama, geneli söylüyorum. sen okula alıştıkça ben mutlu oluyorum.

hafta içi seninle çok görüşemiyoruz. her akşam anca 2 saat. o saatleri de çok iyi değerlendirmeye çalışıyoruz. hafta sonları ise tam gün beraber eğlenmeye çalışıyoruz. bizim gibi çok gezen bir ailenin senin gibi evde oturmayı seven bir oğlunun olması nasıl bir handikaptır onuda çözebilmiş değiliz :)) umarım zamanla bize ayak uydurursun. çünkü seninle gezmeyi çok seviyoruz oğluşum. istiyorum ki bizim gördüğümüz her şeyi gör, bizim deneyimlediğimiz her güzelliği seninle paylaşalım.

tabi dışarı çıkınca ilgi azalıyor ya, büyük ihtimal evde tüm ilgimizi tüm sevgimizi almak istiyorsun.

konuşman büyüdükçe daha da düzeliyor. ve o kadar güzel cümleler kuruyorsun ki, bayılıyorum.

mesela;  bunu ister misin egecim diyorum, isterim tabiiibiii kiiii diyorsun. :))

okuldan edindiğin bazı kötü alışkanlıklar var, bağırmaya başladın. sinir oluyorum ama biz telkin ettikçe yapmamaya özen gösteriyorsun. çığlık atıyorsun öyle durduk yerde. sinirlenince de bağırmaya başladın. okuldan önce yoktu bunlar hiç. pamuk gibi uyumlu bir çocukken okuldan sonra gerginleştin. umarım okula alıştıkça doğruyu yanlışı da öğreneceksin. gerginliğini sınıfındaki arkadaşlarından bazılarının yüksek sesle bağırmasına bağlıyorum. sen çok yüksek sesleri sevmezsin. sakin ortamları seviyorsun genelde.

genel olarak böyle kuzucuğum 32.ayının özeti.

seni çok seviyorum egem…

buğday tarlam benim,

gün geçtikçe büyüyorsun. ve biz senin yapabildiklerini gördükçe şaşırıp kalıyoruz. ya çok zekisin ya da kendi dönemimizle kıyasladığımız için sen bir adım öndesin.

ama okulundaki öğretmenlerin de çok zeki olduğunu söylüyorlar. bir tek bize öyle gelmiyor yani 😉 inşallah hayat boyu parlak ve mutlu bir yaşamın olur.

bu ay kayda değer en önemli şey okula başlamış olman. okulla birlikte arada beyaz yalanlarını yakalar olduk. okulda çok ağladığını söylüyorsun. çıkışta nasıl geçti diyorum hiç güzel geçmedi diyorsun… ben senin nazını tuzunu yerim benim ufaklığım…

seni çok seviyoruz egem…

canım oğlum ışığım, egem,

2,5 yaşın hayırlı olsun bebeğim 🙂 gün geçtikçe gelişiyor gün geçtikçe yeni şeyler öğrendiğini görüyoruz. o kadar mutluyuz ki seninle. yeni yeni şeylerle bize geldiğinde seninle gurur duymaya başladık bile oğluşum.

cep telefonlarımızdan youtube’a giriyor, çizgifilmleri ve çeşitli videoları izliyorsun. geçen gün bir baktım ingilizce bir video izliyordun ve ne söylerlerse tekrar ediyordun. bayıldım… ingilizce renkleri zaten ezbere biliyorsun artık. inanamıyorum bu gelişimine. daha 2 yaşındasın ve bunları öğreniyor olman çok hoşuma gidiyor.

bu ay seni kreşe yazdıracağız. ay sonunda başlayacaksın. kreşinin yakınında yeni bir ev aldık egem. mayıs ayında taşınana kadar seni haftada 3 gün getir götür yaparak yollayacağız. mayıstan sonra ise 5 tam güne geçeriz diye düşündük. düşündük ama benim düşündüğüm başka bir şey daha var; senin kreşe nasıl alışacağın. evet uyumlu bir çocuksun ama tüm gün orada nasıl kalacaksın. etrafımda çocukları kreşe gitmiş arkadaşlarımız çok çabuk alışacağını hatta çok seveceğini söylüyor ama benim gözümde bu iş o kadar büyüyor ki… umarım sorunsuz atlatırız bu dönemi de. sana güveniyorum oğlum.

konuşmaya başladığından beri gün geçtikçe kelimeleri söyleyiş şeklin de düzeliyor. bılıla abba diyordun ama artık melike abla diyorsun. dilinle ses çıkararak su istiyordun şimdi anne şuu diyorsun. bütün kelimeleri az yarım yamalak da olsa söylüyorsun ve ben ölüp bitiyorum senin konuşmana. 😀

masada yemek yiyorsak ve sen doyduysan bize de tek tek soruyorsun: anne sen doydun? baba sen de doydun? ben doydum diyip biz de doyduk dediğimizde çok mutlu olup anne şenle oyun oyyalalım mııııııı? diye soruyorsun.

şimdi ne yapacam biliyormuşun?

anne hajırmışııın?

anne bunu açarmışııın?

annanen geçenlerde bizim merdivenlerden çıkarken ayağı takılıp düşmüş çok fena. sanırım biraz ağlamış, oflamış puflamış. aradan zaman geçmiş sen onun yanına gidip annane geçtimi? demişsin. annem geçti demiş sana. o zaman gülümseyip hadi oyun oyyalalım demişsin 😀 oyun bebeğim benim…

şarkılar söylemeye başladın bu ay. bir tane de kendin bir şarkı besteledin :)) ”nite çaaaştın nöniyap, dada nana çaştı nöniyap” :)) nöniyap: dönmedolap

canıım anneeeeemmmmm diyorsun ya eriyip bitiyorum egem. beni üzdüğün zaman hemen anneem şeni çook seviyooom diyorsun. sonrada bana küstün mü diyorsun. allahım küsmek mümkün mü sana 🙂

ve geceleri genelde benim üzerimde uyuyorsun. ya yanak yanağa uyuyoruz ya göğsüne koyuyorsun başını ya da karnımın üzerinde yatıyorsun. senden önce bir kedim olduğu için bu tür uyumalara alışkındım. ice’ın keyfi bozulmasın diye kaç saat bacaklarımı oynatmadığımı bilirim. şimdi de senin için seve seve hareketsiz uyuyorum benim minnoş oğlum. seni çok seviyorum yaaaaa 🙂

canımın içi egem,

bazen düşünüyorum da hızlı mı gelişiyorsun, çok mu akıllısın, çok mu bilinçlisin yoksa kuzguna yavrusu kartal mı görünüyor bilemiyorum. öyle şaşırıyorum ki davranışlarına, sözlerine…

diyorlar ya en az 3 yaşına kadar tv izlettirmeyin diye. ama o çizgifilmler sana o kadar çok şey katıyor ki… çoğu zaman sana yetemediğimizi fark ediyorum. sen çok önden gidiyorsun. zihnin o kadar açık ve berrak ki ne verirsen almaya hazır. evet sana normal tv açmıyoruz. haberleri seyretmiyoruz, dizi seyretmiyoruz, sen ayaktayken tv de olan hiç bir şeyi seyretmiyoruz. ne zamanki sen uyuyorsun sonra açılıyor açılacaksa tv. youtube’tan indiriyoruz senin için çizgifilmleri. ya da telefonumuzdan youtube açıp kendin izliyorsun. tabi denetimimizde oluyorsun. bir kaç kere sana göre olmayan şiddet içerikli çizgifilmleri açmışsın, annecim bunlar olmaz dedim. artık yeni açtığın her şeyi bana soruyorsun. -anne bu oluuuu? diye :)) youtube’a butub diyorsun. bayılıyorum o yarım yamalak konuşmalarına.

geceleri yatarken bana ya yaz tatilimizi ya da lunaparkı anlattırıyorsun. sen seçiyorsun yatmadan. bana nunapark annat diyorsun veya yaş tatiiilini annat diyorsun:) bir güzel detaylandırarak masal gibi anlatıyorum, sonuna doğru pii daaaa annat diyorsun, hadi en başa alıyorum anlatıyorum 🙂 yine sonunu beklemeden pidaaaa deyince tabi bende sinirler yerinden oynayınca -aaaa annecim uyuyoruz hadi bakalım seni çok seviyorum iyi geceler diyorum. sen de daha iyi geceler diyemediğin için bişiler geveleyip uyuyorsun benim cancağızı oğlum.

artık babaannen de sana yetemez oldu. kış ayları geldiğinden de eve kapalı kaldınız. biz de şimdi sana kreş düşüncelerine girdik bakalım. araştırıyoruz…

artık kelimeleri daha güzel söylemeye başladın. mesela melike abla diyemiyor bılıla abba diyordun. artık baktım da melike abba diyebiliyorsun 🙂 konuşmalarını keydetmek istiyorum bir ara. çok tatlı cümleler kuruyorsun.

canımın içi, benim ışığım, inci tanem… seninle gün geçtikçe hayat daha güzel…

seni çok seviyorum.