benim küçük şirin yavru dinazorum 🙂

iyi ki varsın, iyi ki bizimlesin. seninle o kadar mutluyuz ki oğlum. ara ara sana bunu söylüyorum, mutlu oluyor güzel bir gülümseme yayılıyor. geçen gün de sen bana söyledin bu cümleleri. annee! iyi ki varsın…

seni okuldan almaya geldiğimde veya işten eve döndüğümde; anne iyi ki geldin diyorsun. bayılıyorum sana…

ve üzüldüğümüzde gelip yanımıza; anne üzülme ben senin yanındayım demiyor musun… ahhh nasıl da şimdi seni ısırmak istedim bak :))) sen daha bebekken, ağladığın zaman ben sana söylüyordum bu cümleyi. oradan hatırlıyorsun demek ki 🙂

büyüyorsun ve bunu şaşkınlıkla izliyoruz. ve bazen ben küçükken şöyle yapıyordum di mi anne deyip gülüyorsun ya 😀 sen küçükkenmiş :))))

o ayakların yok mu o ayakların… çorabını çıkarıp bana karşıdan sallıyorsun ayaklarını ve; annneeeeee baaaak diyorsun. allahım nasıl güzel şeysin sen öyle çocuk. ayyyy çok tatlılaaar onlaaarrrr diye methiyeler düzüyorum sonra da ayaklarını yakalayım ısırıyorum öpüyorum kokluyorum. geçen gün bana bunu yaptıktan sonra babana döndün; babaaa baaak dedin. baban baktı; ııııhhhıı çok kötü, hiç güzel değil dedi. senin yüzün gülerken bir anda değişti. nasıl bir hayal kırıklığı yaşadın bir görsen :))) tam ağlamaya başlıyordun ki ben tutamadım kendimi bastım kahkahayı, babanda gülünce sen de güldün ve baya güldük öyle beraber :))))

babanla ben senin yanında birbirimize sarıldığımızda; ben de gelebilirr miyiiiiiiimmm diye bacaklarımıza sarılıyorsun :)) ayy yaa nasıl tatlısın sen öyle. alıyoruz kucağımıza seni de üçümüz sarılıp öpüşüyoruz.

okula baya baya alıştın. biz de mutluyuz sen mutlu olunca.

canım oğlum seni çok çok çok seviyoruz…

canım egem,

bir ay daha büyüdün. yavaş yavaş okula alışıyor gibisin. en azından artık kapıda ağlamıyorsun. akşamları da burnumuzdan getirmiyorsun. hoş bir günün bir gününe uymuyor ama, geneli söylüyorum. sen okula alıştıkça ben mutlu oluyorum.

hafta içi seninle çok görüşemiyoruz. her akşam anca 2 saat. o saatleri de çok iyi değerlendirmeye çalışıyoruz. hafta sonları ise tam gün beraber eğlenmeye çalışıyoruz. bizim gibi çok gezen bir ailenin senin gibi evde oturmayı seven bir oğlunun olması nasıl bir handikaptır onuda çözebilmiş değiliz :)) umarım zamanla bize ayak uydurursun. çünkü seninle gezmeyi çok seviyoruz oğluşum. istiyorum ki bizim gördüğümüz her şeyi gör, bizim deneyimlediğimiz her güzelliği seninle paylaşalım.

tabi dışarı çıkınca ilgi azalıyor ya, büyük ihtimal evde tüm ilgimizi tüm sevgimizi almak istiyorsun.

konuşman büyüdükçe daha da düzeliyor. ve o kadar güzel cümleler kuruyorsun ki, bayılıyorum.

mesela;  bunu ister misin egecim diyorum, isterim tabiiibiii kiiii diyorsun. :))

okuldan edindiğin bazı kötü alışkanlıklar var, bağırmaya başladın. sinir oluyorum ama biz telkin ettikçe yapmamaya özen gösteriyorsun. çığlık atıyorsun öyle durduk yerde. sinirlenince de bağırmaya başladın. okuldan önce yoktu bunlar hiç. pamuk gibi uyumlu bir çocukken okuldan sonra gerginleştin. umarım okula alıştıkça doğruyu yanlışı da öğreneceksin. gerginliğini sınıfındaki arkadaşlarından bazılarının yüksek sesle bağırmasına bağlıyorum. sen çok yüksek sesleri sevmezsin. sakin ortamları seviyorsun genelde.

genel olarak böyle kuzucuğum 32.ayının özeti.

seni çok seviyorum egem…

buğday tarlam benim,

gün geçtikçe büyüyorsun. ve biz senin yapabildiklerini gördükçe şaşırıp kalıyoruz. ya çok zekisin ya da kendi dönemimizle kıyasladığımız için sen bir adım öndesin.

ama okulundaki öğretmenlerin de çok zeki olduğunu söylüyorlar. bir tek bize öyle gelmiyor yani 😉 inşallah hayat boyu parlak ve mutlu bir yaşamın olur.

bu ay kayda değer en önemli şey okula başlamış olman. okulla birlikte arada beyaz yalanlarını yakalar olduk. okulda çok ağladığını söylüyorsun. çıkışta nasıl geçti diyorum hiç güzel geçmedi diyorsun… ben senin nazını tuzunu yerim benim ufaklığım…

seni çok seviyoruz egem…