egem, canım oğlum,
1 ay daha geride kaldı ve 1 ay daha büyüdün bizimle. geriye dönüp dönüp eski fotograflarına bakıyorum da oğlum ne kadar küçükmüşsün. şimdiki bir bacağın kadarmışsın yeni doğduğunda 🙂
bu ay doktor kontrolün olmadığı için boyunu ve kilonu bilemiyorum. ama bazen bazı günler baya büyümüş geliyorsun bana. yüzünün ifadesi de değişiyor her geçen gün. bebeklikten çocukluğa doğru gidiyorsun.
üstten gelecek dişlerini bekliyoruz hala. sana baya sıkıntı veriyorlar anlaşılan. çünkü geceleri ağlayarak uyanıyorsun. çıksınlar artık diye gözünün içine bakıyoruz. havaların daha geç karaması nedeniyle uyku saatin biraz daha geçe kalmaya başladı. 21’e doğru uyumaya başladın.
aktivite masası aldık sana. ayakta durarak oynayabilmen için. evet ayakta duruyorsun ama ayakların kayıyor geriye doğru ve sen ayaklarını çekmek yerine göbeğini masaya dayayarak oynamaya devam ediyorsun. adım atmaya niyetin yok yani :)))
babaannen sana ‘alkııış’ yapmayı öğretmiş. mutlu olunca ellerini birbirine çarptırarak alkııış yapıyorsun 🙂 yerim senin o minnak ellerini…
geri geri sürünmelere devam bu ay da. doktorumuzdan izin alarak seni yürütece koyduk ama canım oğlum hiç sevmedin yürüteci 🙂 durdun öle. hatta ağladın alın beni buradan diye. halbuki sana özgürlük veriyoruz, gez dolaş karıştır dolapları işte bebeğim 😀 alemsin valla. çok seviyorum seni bebeğim, her halini…
10. ayın da böylelikle geçip gitti bitanem. 11 ayın inşallah çok daha güzel geçer…
iyi ki varsın bebeğim benim. seninle hayatımız daha da güzel…
seni çok seviyoruz…