Egem, doğduğundan beri her sabah olduğu gibi bu sabah da seninle uyandım. Bol yağmurlu karanlık bir gündü. Ama senin, o yatağındayken bana bakıp gülen yüzün var ya, günümü aydınlatıyor oğlum. Ne yalan söyleyeyim sabahın 7sinde yağmurlu ve karanlık bir güne uyanmak hiç kolay olmadı 🙂 Ama dedim ya bu duygular senin yüzünü görene kadar. Sonra içim bir hoş oluyor. Sıcacık bir duygu…
Bir çok gün olduğu gibi yine gazlı ve ağlamaklıydın bugün. Uyandın, emzirdim seni, üzerini degiştirdim, altını temizledim. Koyduğum yerde durmuyorsun, illa kucakta dolaşmak istiyorsun. Evin içinde bir o odaya bir salona bir senin odana dolanıp duruyoruz gün boyu. Baya ağırlaştın da son zamanlarda. Seni taşımak gerçekten zor oluyor oğluşum benim. Biraz sakinleşince seni koltuğun üzerine koydum ve gülüşlerine dayanamadım kaptım telefonu başladım fotoğraflarını çekmeye. Doğdugun ilk ay babanla senin fotoğrafınızı çekmiştim.

Çok kıskanıyordum bu fotoğrafınızı :)) benimde seninle böyle fotoğrafım olsun istoyordum, sonunda olduuu :))

Öyle tatlısın ki egecim, öyle tatlı bir bebeksin ki…
Keşke seninle geçirdiğimiz anları gelecekte sen kocaman bir adam olduğunda tekrar hissedebilsek. Mesela bu pamuk gibi yanaklarına dokunuşları tekrar hissedebilsek, yaşayabilsek. Anılarımız canlı canlı kalsa di mi?
Seni çok seviyorum egecim. Çok ama çok seviyorum. Allahıma şükürler olsun seni bize verdiği için…
Not: bugün sana ilk defa Norah Jones parçaları dinlettim. Çok hoşuna gitti, ilk parça başlar başlamaz gülümsedin. Sonra da çok keyif aldın :))