oğluşum, bebekler arasında pek bi meşhur olan bu koltuktan sana da aldık 🙂 bayadır artık bilinçli bir şekilde boynunu dik tutabiliyorsun. sen aslında daha ilk gün hastanede başını dik tuttun da başını çevirip, seni kucağında tutan babana bakmaya çalıştın 🙂 daha bir günlükken…

koltuğunda bir kaç gündür pek mutlusun. annanene giderken de yanımızda götürdük, çok rahat ettin sen de biz de oğlum. sana meyve bile yedirdim koltuğunda otururken. artık büyüyorsun, bunu görmek çok güzel. bi açıdan tabi üzülüyorum, büyüyorsun ve bu miniminnacık halin bir daha geri gelmeyecek. tadını çıkarmaya bakıyorum. eskiden seni kucakta taşımak çok zor geliyordu açıkçası. ama şimdi böyle düşünmeye başladığımdan beri kucağımda sarılıyorum sana, öpüyorum kokluyorum. her yerine hissederek dokunuyorum. minicik kollarını boynuma sarıyorum. öyle güzel bir his ki bu anlatılmaz egecim. bir gün baba olunca sen de anlayacaksın 🙂 yaşlılar gibi konuştum :))

seni çok seviyoruz oğlum…