sen daha minicikken bu fotografımızı çeken, fotograf geçmişimde benim temellerimde emeği olan sevgili hocam murat aydınlılar dün vefat etti oğlum.

dün gece çok üzgündüm. sana belli etmedim. sen uyuduktan sonra saldım kendimi, ağladım ağladım ağladım… uyuyana kadar ağladım…

bu sabah senin sesinle uyandım. beni çağırıyor ve ağlıyordun. senin kaybolmandan korkuyorum dedin bana. şarkı söyle bana dedin.

inanamadım oğlum… demek hala kopmamış duygularımız. benim duygumu almaya devam ediyorsun diye çok şaşırdım. yıllar önce sen daha bebekken bir gece sen yine uyurken televizyonda haberlerde zifte bulanmış bir köpek yavrusu görmüştüm. nasıl etkilemişti beni. içten derinden ağlamıştım. ben ağlarken o güzel uykundan sen de ağlayarak uyandın. yine çok şaşırmıştım.

yani yavrucum bebekliğinden beri benim duygularım senin duygularınmış gibi oluyor. alıyor ve hissediyorsun. dün bir kez daha anladım ki kopmamışız. sanki göbek bağımız hala bağlıymış gibi. anne oğul olmak bu belkide, öğreniyorum, öğreniyoruz…

not: bebekliğinden beri sen ağladığında seni sezen aksunun sen ağlama şarkısı ile sakinleştiriyorum. bu sabah da onun için bana şarkı söyle dedin….

seni, dünyadaki tüm annelerin sevgisini topla buna hayvanlar da dahil olsun, çarp milyonlarla işte ondan bile fazla seviyorum oğlum.