yasinilcebay tarafından yazılmış tüm yazılar
Kıyıda hafta sonu…
Safranbolu
egem,
fotograf gezilerimize artık seni de götürmek istediğimiz için ilk denemeyi safranboluda yapalım dedik. biraz uzun bir yolculuk oldu ama maşallah diyeyim yolda hiç sorun çıkarmadın. hatta otobüsteki diğer arkadaşlar bizi tebrik etti. ne güzel çocuk yetiştirmişsiniz çok uyumlu diye 🙂
o senin huyun suyun be oğlum, bizim etkimiz var mıdır bilemiyorum ki… öyle tatlısın ki… yolda kucağımızda uyudun hep.
baban yanımızda olduğunda da hiç yürümedin. zavallı baban hem seni taşıdı hem çekim yapmaya çalıştı 🙂
senden daha güzel bir model bulabilir miyim acaba? hem şirin, hem yakışıklı, hem tatlı hemde gözümün önünde 😀
bu fotografları da sen çektin…
kızlara fazla yüz vermedin ama gece olup da otelimize gidince yalnız kaldın tabi. ”anne kızları çağıralım mı?” diye soruyorsun 😀
ablalara anlattım ertesi gün bunu da bayıldılar sana 🙂
bu uyumlu tavrın için çok teşekkür ederim bebeğim.
Cunda Adası/ Ayvalık
Kocayayla
SADAĞI KANYONU VE AİZONAİ ANTİK KENTİ HATIRASI
OKULLU OLDUN
30 ocak 2017
canım egem,
bu gün tarihi bir gün bizim için. bu gün okul hayatın başladı.
günlerdir sana anlatıyoruz okulunu. artık büyüdüğünü ve okullu olacağını. can kulağı ile dinleyip seviniyordun okula gideceğin için. hatta bazı sabahlar okula mı gidiyoruz diye uyandığın oluyordu. işte o gün bu gündü.
alışma sürecin için ben de bir hafta izin aldım işyerimden. seni ben bırakıp alacaktım. sabah okula gideceğiz diye uyandık sevinçle. okula seve seve girdin. öğretmen ablan seni alırken benden, hiç tepki vermedin. sana çok sevecen ve sıcak yaklaştılar. sen de ablaları çok sevdiğin için herhalde pek çekinmedin.
bense büyük bir merakla idari bölümdeki ekrandan sınıfındaki kamera vasıtası ile seni izledim. canım oğlum benim. büyüdün de okula bile başladın. ilk bir kaç dakika oturdun bir köşeye etrafı gözlemledin. sonrasında herkes toplanınca öğretmeniniz etkinliklere başladı ve sen yavrum hiç çekinmeden sıkılmadan katıldın. seninle gurur duyuyorum. o sırada baban çalışıyordu ama aklı bizdeydi. arada ekrandan görüntüler çekip yolladım babana. o da sevindi. gurur duydu seninle oğlum.
öğretmen ablanla birebir etkinlikten sonra sulu boya yaptınız. ilk resmini de yanında getirdin. onu ve bundan sonra her yaptığın şeyi saklayacağım oğlum. sonrasında bir doktor abla gelip seni muayene etti. hiç çekinmeden doktor ablan ne dediyse yaptın. canım benim… ardından top havuzunda deli gibi eğlendiniz. çok seviyorsun top havuzunu. okulu sevmenin en büyük etkeni içinde top havuzu olması bence. sonrasında da yemeğe geçtiniz. öğretmen ablan fotograflarını çekip yolladı bize. maşallah benim bitaneme. yemeğini yemişsin. yemekten sonra diğer arkadaşların uykuya geçerken senin süren bitmişti bana teslim ettiler seni. altındaki bezi değiştirmek istemişler ama sen ağlamışsın değiştirmek istememişsin. olsun zamanla ona da alışırsın benim bitanem.
işin ilginç yanı geçen bu süre zarfında hiç sorun çıkmamışken ve öğretmen ablan senin için harika derken beni görür görmez ağlamaya başlamış olman. şaşırdık hep birlikte. hiç beklemiyorduk bunu. sakinleşince top havuzunda biraz daha oynadın ve bu günlük çıktık okulundan. önümüzdeki 1 hafta her gün gideceğiz böyle kısa kısa. alışman için. haftaya ise haftada 3 gün gideceksin yeni evimize taşınana kadar. mayısta yeni evimize taşınınca haftanın her günü gideceksin inşallah.
ya oğlum işte okul hayatının ilk gününün özeti böyle.
umarım parlak bir okul hayatın ve parlak bir yaşamın olur canım oğlum benim. seninle gurur duyuyorum. seni çok seviyorum bitanem…
10 şubat 2017
güncelleme (2. hafta) : malesef ilk günlerdeki gibi istekli gitmiyorsun okula. sabahları bir süre okula gitmeyelim diye mızırdanıyorsun. okul çıkışlarında da baya agresif oluyorsun. onun dışındaki günler babaanneye gittiğin için çok mutlusun 🙂 herkes alışacağını söylüyor. ilk günlerdeki bu ağlamaların çok normal olduğunu söylüyorlar. inşallah bir an evvel alışırsın oğlum.
okulun kötü olduğunu ve çok ağladığını söylüyorsun. ama gün içinde facebook’a yüklenen video ve fotograflardan senin gayet mutlu ve uyumlu olduğunu görebiliyorum. ki öğretmenin de aynı şeyi söylüyor. oyunlara katılıyorsun, sınıf içi etkinliklerede de etkinsin. sanırım bize naz yapıyorsun… yapma be oğlum, çok üzülüyorum ben de…
baksana öğretmenine ne güzel sarılıp hem de emziksiz uyumuşsun 🙂
bu da senin ilk ödevin oğlum, beraber yaptık. bir süre sonra sen sıkılınca bıraktık 🙂
17 şubat 2017
güncelleme (3.hafta): malesef hala alışamadın okuluna. evde okula gideceğin günün gecesinde başlıyorsun söylenmeye. ben okulda ağlıyorum. neden ağlıyorsun oğlum diyorum, senin gelmen için 🙁 ya kuzum benim yaaa.
bu hafta sonu ilk veli toplantına gittik. senin için öğretmenlerin derdini çok güzel ifade ediyor çok zeki bir çocuk dediler. ağlayıp ağlamadığını sordum. uykudan sonra biraz ağlıyor gibi oluyormuşsun sonra hemen geçiyormuş. nasıl olacak bilemiyorum. tek korkum okuldan soğuman. umarım öyle bişey olmaz.
bakalım daha neler yaşayacağız…
büyüdün de okullu oldun canım egem…
22 mart 2017
güncelleme: bu sabah ilk defa isteyerek gittin okuluna. haydi gidiyoooşşş dedin. sonra da anneee bak ağlamadım diyorsun tatlışım :))
İLK KAR DENEYİMİMİZ
canım egem,
bu hafta sonu arda arkadaşın ve ailesi ile uludağ’da çok güzel bir hafta sonu geçirdik. senin karla ilk deneyimindi.
çok eğlendik, sen tam bir çocuk umursamazlığı ile kendini ne de güzel atıyordun karların üzerine. insan büyüdükçe sanırım bu umursamazlıkları git gide kaygıya dönüşüyor. yani en azından benim için öyle. aman ıslanırım, üşürüm diye kaygılanmıyor değilim 😀
ama yok ya egem, sanırım yapıyla alakalı. çünkü arda arkadaşın mızmızlandı baya, kara değecek ıslanacak diye baya bir çekingen davrandı. demek ki sen karı sevdin. karla dolu dolu 2 gün geçirdik uludağ’da. kaldığımız orman köşkleri de çok güzeldi. dışarıda ıslanıp içeride sıcaktan bunaldık. tam bize göreydi anlayacağın.
umarım hayat boyu hep yaşadığın anları böyle mutlu ve hissederek yaşarsın egem, canım oğlum…
seni çok seviyorum…
Ege Tirilye’de
İKEA MACERALARIN :)
egem,
şöyle rahat rahat ve uzun uzun ilk defa ikeada yürüyüşünü kaydettik. benim minik pıtırcığım artık kendi kendine ne de rahat yürüyor. hep bu günlerin hayalini kuruyorduk oğluşum. herkes sen yürüyünce hayatın daha da zorlaşacağını söylüyor ama biz aynı fikirde değiliz bebeğim. sen ne kadar rahat yürürsen hep beraber daha rahat gezebileceğimize inanıyoruz.
geri geri sürünüyorsun diye sevinmiştik, sonra emeklediğine sevindik. şimdiyse ne tatlı adımlar atıyorsun diye çok mutluyuz. koşup, hoplayıp, zıpladığın günler de gelecek inşallah bitanem.
seni çok seviyoruz oğluşum… 🙂