Egem, Canım Oğlum,
Ne kadar sığ, ne kadar yalnızmış hayatımız. sessiz sedasız ilerliyormuşuz günlerin içinden. yaşadığımızı sanıyormuşuz.
Aslında tam bir yıl olmuş biz doğalı. senin doğumunla hayat bulmuşuz. günler bir anlam kazanmış oğlum. sensiz günlerimizi unutalı, bir yıl olmuş.
Mini minnacık geldin bu dünyaya. doğar doğmaz açtın gözlerini, belliydi meraklı bir bebek olacağın. Hep yanında olmamızı istiyordun. ve başını hep dik tutuyordun.
Kalbim kocaman oldu sayende. sadece seni değil tüm bebekleri sevip koruyabilecek kadar büyük bir yüreğim oldu. ve daha çok ağlamaya başladım anne olduktan sonra. kocaman ve hassas bir yüreğim olalı tam bir yıl oldu.
Bu bir yıl senin gelişimini izlemek bir mucizeydi bizim için. Tercihlerin vardı, sevdiklerin ve sevmediklerin. mesela uyanıkken sırtüstü yatmayı hiç sevmedin. kucağımızda taşıdık seni. kendi kendine uyumayı sevmedin, kollarımızda uyuttuk seni. bizimle, yakınımızda olmak istedin bir an olsun ayrılmadık yanından senin.
Bir süre sonra yan döndün kendi kendine. sonra oturdun. geri geri sürünüyor derken koşarcasına emeklemeye başladın. yürüyüp koştuğun günleri de göreceğiz inşallah oğlum.
Hayata dair içimde hiç bir keşkem kalmadı. yaşanabilecek güzellikte ne varsa çoğunu da babanla yaşadım zaten. şimdi tamamamen seninim oğlum.
Hayatı farkında olarak yaşayabilmen için sana bildiğim herşeyi öğreteceğim. ağaçlara dokunmayı ve köklerinin ne kadar derinde olduğunu, kitapların da senin köklerin olduğunu. bahar aylarında esen meltemi yüzünde hissetmenin ne kadar da güzel bir duygu olduğunu. ve bir manzaraya karşı sıkılmadan oturabilmenin güzelliğini…
İstediğin kadar çamurla oynayabilecek istediğin kadar sokaktaki hayvanları sevebileceksin mesela. hatta buna çoktan başladın bile. çok mutlu oluyorum seni böyle görünce egem.
Öp anneyi dedim bir gün, o ilk öpücük harikaydı. denk geldi herhalde dedik güldük. babayı öpmedin ama dedim babanı da öpünce hayretler içinde kaldık. meğer sen bizim dediklerimizi anlıyormuşsun, ne tatlı. çıkar emziğini annecim dedim çıkardın. topu bana at dedim attın. şimdi daha çok hissediyorum seni. ve bir bilsen içimdeki sevgini…
Zamanla alışıyormuş insan anneliğe. düşe kalka öğreniliyormuş. başta ne yapacağını bilemiyormuş insan ama aslında onunla doğuyormuş. sen bize yol gösterdin oğlum. ve her gün nasıl daha iyi bir anne olurumu öğretiyorsun bana.
Babansa ilk günden beri yanında. en az benim kadar emeği var üzerinde. zaman zaman benden de fazla. biliyor musun hastanede benden önce ilk o değiştirdi altını. seni kollarında ilk o gezdirdi. göğsünde uyuttu. yanında yattı. tam bir yıldır harika bir baba oldu sana egecim.
Daha sen karnımdayken seninle oynayabileceği oyunların hayalini kuruyordu. legolarla oynayabileceğin yaşa geldiğinde çok şanslı bir çocuk olacaksın. hatta 10 yaşında bir motosikletin bile olacak galiba.
Bir yıldır bir çok şeyle mutlu olabilen bir insan olduk sayende. adını söylediğimizde dönüp bakman, bazen gülerken sağ gözünü kısmaların, da da da daaa demelerinle mutluyuz 1 yıldır.
Kime benzeyeceksin diye düşünmedik hiç. babana bu kadar benzeyeceğin aklımın ucundan geçmezdi doğrusu. ama tek bir isteğim vardı oğlum. o da yanağındaki gamzen. Benden sana geçen tek şey…
Şimdiyse tek isteğim senin hayırlı bir evlat olman. Ömrün boyunca sağlıklı ol, mutlu bir insan ol, içinden huzur eksik olmasın, başarılı ve bol şanslı olsun yaşamın oğlum.
1 Senedir anneyim ben. 1 senedir sayende daha güzel bir insanım. tam bir senedir bir oğlum var. ve tam bir senedir hayalini kurduğum bir aileye sahibim.
Doğum günün, doğum günümüz…
Kutlu olsun egem, benim canım oğlum.
Yolun açık bahtın güzel olsun…